12/26/2007

从HINDRAF看巫统怖局

不知大家是否有曾察觉到,主流报章和新闻媒体对BERSIH以及HINDRAF所策划的街头集会示威几乎给予两种截然不同的报导方式。媒体对于前者的报导篇幅较小,除了不敢据实报导示威人数之外,新闻焦点也只是集中于当天示威所造成的交通严重阻塞。然而,媒体在报导HINDRAF主导的印裔示威事件上确给予了广泛性的报导。HINDRAF的新闻几乎天天上头条。原本事件可以上头条是件好事,因为这显示了公众对于我们印裔同胞所面对的生活窘境引起了关注。可惜的是,新闻媒体关注的不是印裔所面对的真正问题,而是以放大镜的手法报导‘种族清洗’(ethnic cleansing) 这足以挑起各族敏感神经线的课题。而印裔社会真正所面对的问题包括了教育机会(淡小缺乏拨款,基本设施简陋导致惨淡经营),工作机会(低工资),宗教自由(平均每3个星期就有一件在雪州的兴都神庙被拆),族群被边缘化等等。。。难道这些问题都不值得去关注吗?为什么媒体偏偏更喜欢报导难以被认同,也极具敏感性的‘种族清洗’ 课题呢?

我反对种族性政治,可是却不反对以种族角度看问题。因为在一个以种族政治挂帅的我国,往往也只有以种族角度看问题才可以看出一个端儿来。

简单来说,BERSIH-马来人;HINDRAF-印度人。

巫统的算盘是希望BERSIH集会事件尽量保持低调,让它只属于吉隆坡的课题而不是全国课题。而HINDRAF集会事件就最好有几‘劲’ 就抄到几‘劲’ 。因为据实报导主要由马来人主导和参与的BERSIH集会可能导致马来社会的分裂。让标榜著代表马来人的巫统失去其代表性。更严重的是让乡村马来人有机会接触到BERSIH的改革议程而提高政治醒觉。只要乡村马来人一开始关心政治,那么巫统的执政权将动摇。因为乡村马来人一向是巫统的票箱。所以巫统希望乡村的马来人最好永远呆在乡村当农夫不要关心政治。因为如果让乡村的马来人发现国家政府机构充满了贪污,滥权,司法乱像种种在回教教义看来属于不公正,不正义的现象的话,那么这将会彻底撕烂ISLAM HADHARI的假面具。再加上如果让他们发现在新经济政策下他们所获得的远比巫统朋党来得少的话,乡村的马来人肯定反。只要乡村的马来选票一转,巫统就完蛋!

相反的,HINDRAF事件正是巫统的一场及时雨。巫统正是利用了这场雨熄灭了BERSIH点燃了的火焰。连续两个星期的头版新闻完全掩盖了BERSIH光芒也成功转移了公众的视线。巫统更是通过炒作‘种族清洗’ 成功制造种族间的紧张关系。前阵子流传的手机短讯内容指巫青团长HISHAMMUDIN和副团长KHAIRI要在KAMPUNG BARU号召反华人,印度人的马来人集会更是把种族紧张关系推至顶点。当然最后事实证明根本没有这样的集会。无论如何,HISHAMMUDIN和KHAIRI还是应该拿个最佳男配角奖。除此之外,为了合理使用内安法令ISA,IGP总警长更是硬硬把HINDRAF跟恐怖分子联系在一起。都是拜911所赐,从此大马警察屡试不爽的把反政府的个人或团体都一一标签为恐怖分子,接下来的就是ISA 啦。其实也不能怪警方,找不到证据又要交差,就只好用ISA了。其实,通过制造种族紧张关系来凝聚马来社会的内部团结力量,一直都是巫统的老伎俩。如今的巫统可谓为了马来票,宁可放弃华人和印度票。只是从此马华、民政和国大党将在巫统面前更抬不起头来了。

说真的,论到驾驭媒体、操弄议题扭转局势,我真的很佩服“首相署四楼” 一行人。快不得PAK LAH去到哪里就睡到哪里。31个HINDRAF集会者原本被提控的谋杀控状也因为总检察署在首相的劝告下而被撤消。当每个人都说首相是何等的宽宏大量、有同情心,他老人家的觉怎么可能睡不甜?

12/02/2007

The Malaysian Miracle

August 31 marked the 50th anniversary of Malaysia’s Merdeka: independence after more than 400 years of colonialism. Malaysia’s peaceful, non-violent struggle may not have received the attention that Mahatma Gandhi’s did in India, but what Malaysia has accomplished since then is impressive – and has much to teach the world, both about economics, and about how to construct a vibrant multi-racial, multi-ethnic, multi-cultural society.

The numbers themselves say a lot. At independence, Malaysia was one of the poorest countries in the world. Though reliable data are hard to come by, its GDP (in purchasing power parity terms) was comparable to that of Haiti, Honduras, and Egypt, and some 5% below that of Ghana. Today, Malaysia’s income is 7.8 times that of Ghana, more than five times that of Honduras, and more than 2.5 times that of Egypt. In the global growth league tables, Malaysia is in the top tier, along with China, Taiwan, South Korea, and Thailand.

Moreover, the benefits of the growth have been shared. Hard-core poverty is set to be eliminated by 2010, with the overall poverty rate falling to 2.8%. Malaysia has succeeded in markedly reducing the income divides that separated various ethnic groups, not by bringing the top down, but by bringing the bottom up.

Part of the country’s success in reducing poverty reflects strong job creation. While unemployment is a problem in most of the world, Malaysia has been importing labor. In the 50 years since independence, 7.24 million jobs have been created, an increase of 261%, which would be equivalent to the creation of 105 million jobs in the United States.

There were many reasons not to have expected Malaysia to be a success. Just as Malaysia was gaining its independence, the Nobel Prize winning economist Gunnar Myrdal wrote an influential book called Asian Drama , in which he predicted a bleak future for the region.

Malaysia is rich in natural resources. But, with few exceptions, such countries are afflicted with the so-called “natural resource curse”: countries with an abundance of resources not only do not do as well as expected, but actually do worse than countries without such benefits. While natural resource wealth should make it easier to create a more equalitarian society, countries with more resources, on average, are marked by greater inequality.

Moreover, Malaysia’s multiracial, multi-cultural society made it more vulnerable to civil strife, which has occurred in many other resource-rich countries, as one group tried to seize the wealth for itself. In many cases, minorities work hard to garner the fruits of this wealth for themselves, at the expense of the majority – Bolivia, one of the many rich countries with poor people, comes to mind.

At independence, Malaysia also faced a Communist insurgency. The “hearts and minds” of those in the countryside had to be won, and that meant bringing economic benefits and minimizing “collateral” damage to innocent civilians – an important lesson for the Bush administration in Iraq, if it would only listen to someone outside its closed circle.

And Malaysia had a third strike against it: for all the talk of the “white man’s burden,” the European powers did little to improve living standards in the countries they ruled. The dramatic decline in India’s share of global GDP under Britain’s rule, as Britain passed trade laws designed to benefit its textile producers at the expense of those in its colony, is the most visible example.

The colonial powers’ divide-and-rule tactics enabled small populations in Europe to rule large numbers outside of Europe, pillaging natural resources while investing little in the physical, human capital, and social capital necessary for an economically successful, democratic self-governing society. It has taken many of the former colonies decades to overcome this legacy.

How, then, does an economist account for Malaysia’s success? Economically, Malaysia learned from its neighbors. Too many of the ex-colonies, rejecting their colonial heritage, turned to Russia and communism. Malaysia wisely took an alternative course, looking instead to the highly successful countries of East Asia. It invested in education and technology, pushed a high savings rate, enacted a strong and effective affirmative action program, and adopted sound macroeconomic policies.

Malaysia also recognized that success required an active role for government. It eschewed ideology, following or rejecting outsiders’ advice on a pragmatic basis. Most tellingly, during the financial crisis of 1997, it did not adopt IMF policies – and as a result had the shortest and shallowest downturn of any of the afflicted countries. When it re-emerged, it was not burdened with debt and bankrupt firms like so many of its neighbors.

This success was, of course, not only a matter of economics: had Malaysia followed the policies recommended by the IMF, it would have torn apart the social fabric created over the preceding four decades.

Malaysia’s success thus should be studied both by those looking for economic prosperity and those seeking to understand how our world can live together, not just with toleration, but also with respect, sharing their common humanity and working together to achieve common goals.


by Joseph E. Stiglitz
a Nobel laureate in economics, is Professor of Economics at Columbia University and was Chairman of the Council of Economic Advisers to President Clinton and Chief Economist and Senior Vice President at the World Bank. His latest book is Making Globalization Work.

11/25/2007

How POLICE dispersed the HINDRAF rally

11/17/2007

Al Jazeera 101 East Forum

Featuring the Minister of Prime Minister ministry-Nazri Aziz, Deputy UMNO YOUTH president-Khairy Jamaluddin and Malik Imtiaz Sarwar.

">

11/16/2007

Memorandum by Bersih to the Agung


Memorandum kepada DYMM Seri Paduka Baginda Yang Dipertuan Agung



Daripada:
Gabungan Pilihanraya Bersih dan Adil
Coalition for Clean and Fair Elections
(BERSIH)


Tarikh:
10 November 2007



1. BERSIH adalah sebuah jawatankuasa gabungan yang terdiri daripada organisasi-organisasi masyarakat sivil dan parti-parti politik dengan matlamat utama untuk memperjuangkan pilihanraya yang bebas dan adil di Malaysia.

2. Hanya menerusi pilihanraya yang bebas dan adil sahajalah, rakyat Malaysia mampu untuk menentukan nasib mereka sendiri Malaysia dan mengharapkan mereka yang menjawat jawatan-jawatan awam untuk bertindak dengan pertanggungjawaban dan berkesan. Selagimana, rakyat tidak mempunyai kuasa untuk menyingkir golongan jahat dalam pemerintahan negara, maka selagi itulah harapan untuk mendaulatkan undang-undang, melindungi hak asasi manusia, mengadakan urus-tadbir kerajaan yang baik dan menggalakkan pembangunan rakyat yang berterusan/lestari akan terus tertakluk kepada budibicara ahli politik yang mempunyai kepentingan peribadi. Matlamat utama untuk menukar kerajaan hari ini adalah merupakan kunci ‘semak dan imbang’ dalam menentang penyalahgunaan kuasa pemerintah.

3. Adalah amat malang bagi Malaysia kerana walaupun sudah 50 tahun merdeka, ternyata Malaysia masih gagal untuk mengendalikan proses pilihanraya yang bebas dan adil. Kesimpulan ini bukan sahaja dipersetujui oleh masyarakat sivil, parti-parti politik dan pemerhati antarabangsa, malah ia juga diakui sendiri oleh Pengerusi Suruhanjaya Pilihanraya. Selepas pilihanraya umum pada bulan Mac 2004 yang dihantui oleh pelbagai penyelewengan dan kontroversi yang jauh lebih serius daripada pilihanraya-pilihanraya sebelumnya, maka, beliau merasakan perlu dan setuju dengan tuntutan awam untuk menjalankan penyiasatan bebas. Namun, amat mengecewakan penyiasatan bebas tersebut akhirnya tidak dijalankan.

4. Proses pengendalian pilihanraya yang tidak telus ini menimbulkan pelbagai persoalan khususnya persoalan terhadap kuasa mutlak badan pemerintah negara ini. Keadaan sebegini jika dibiarkan berterusan akan membawa petanda yang buruk untuk masa depan masyarakat dan boleh memusnahkan keutuhan sistem politik negara kita. Ini dapat dilihat pada negara-negara yang telah mengalaminya iaitu Thailand, Filipina dan Taiwan. Oleh yang demikian, BERSIH merasakan adalah perlu bagi semua rakyat Malaysia berganding bahu dan menggembleng tenaga untuk membawa perubahan yang menyeluruh dalam proses pilihanraya yang mendatang. Justeru, kami mencadangkan agenda perubahan jangka-panjang dan tiga sasaran kerja dengan segera.

5. Dalam masa jangka-panjang yang akan membatasi batas pilihanraya akan datang, BERSIH yakin dan percaya bahawa kelapan-lapan aspek ini perlu dikaji dan diperbaharui secara keseluruhannya:



a. Sistem pilihanraya:
i. Adalah perlu untuk memperbetulkan ketidakseimbangan yang tinggi antara undian rakyat dan kerusi yang dipertandingkan dalam pilihanraya, dimana undi sebanyak 64% boleh diterjemahlkan kepada 91% kerusi bagi parti pemerintah. Ini adalah kerana berteraskan kepada prinsip asas ‘First-Past-The-Post’ atau ‘Yang-Pertama-Melepasi-Tiang’ dan juga manipulasi menerusi pembahagian kawasan pilihanraya yang bericirikan ‘agihan-timpang’ dan ‘curang’ atau ‘tipu-belit’.

ii. Adalah perlu untuk memperkenalkan satu sistem yang menyenaraikan semua perwakilan parti, supaya jumlah minima 30% perwakilan wanita di parlimen terjamin.

iii. Adalah perlu untuk memperkenalkan semula pilihanraya tempatan dengan sistem pilihanraya yang lebih adil, termasuk memberikan ruang yang lebih kepada penglibatan wanita dan kelompok terpinggir dalam masyarakat.

b. Pentadbiran pilihanraya:
i. Adalah perlu untuk merubah Suruhanjaya Pilihanraya sekarang yang ternyata gagal untuk bertindak sebagai sebuah institusi yang bebas dengan bergerak ke arah struktur perwakilan pelbagai parti sebagaimana yang dipraktikkan di negara-negara yang mengamalkan demokrasi

ii. Memperuntukkan undang-undang yang berkaitan dengan hak pemerhati-pemerhati antarabangsa dan tempatan

c. Penamaan calon dan parti - bahawa ketimpangan ini mesti diperbetulkan:
i. Kuasa berasaskan budibicara yang diberikan kepada Pendaftar Pertubuhan menyebabkan keputusan berkaitan pendaftaran dibuat secara sewenang-wenagnya. Ini dapat dilihat dalam kes Parti Sosialis Malaysia (PSM) dan Malaysian Dayak Congress (MDC);
ii. Keputusan berat sebelah dan sewenang-wenang oleh Pegawai Pengurus Pilihanraya yang akhirnya menggugurkan kelayakan calon-calon pembangkang adalah tidak adil;
iii. Klausa kontroversi yang membenarkan calon menarik diri selepas penamaan yang akhirnya membawa kepada pertuduhan rasuah dan kemenangan tanpa bertanding yang menyangsikan.
iv. Wang deposit pilihanraya yang tertinggi di dunia yang secara langsung menghalang penyertaan warga Malaysia yang kurang sumber kewangannya, termasuk golongan wanita dan beberapa kumpulan terpinggir dalam masyarakat.


d. Kempen pilihanraya – Peruntukan undang-undang bagi perkara-perkara berikut:
i. Menetapkan satu tempoh berkempen wajib yang jauh lebih panjang daripada tempoh 8 hari berkempen dalam pilihanraya lepas yang nyata tidak bermakna langsung;
ii. Memberikan hak kebebasan bersuara dan berkumpul yang sebenar-benarnya sebagaimana yang telah diperuntukkan dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia;
iii. Pengawalan secara berkesan dan menyeluruh dalam proses pembiayaan kos untuk berkempen untuk membendung amalan rasuah
iv. Pertimbangan untuk mengadakan pembiayaan awam bagi kos berkempen kepada parti-parti politik khususnya bagi calon wanita, kumpulan-kumpulan terpinggir dalam masyarakat dan latihan yang mesra gender.

e. Media;
i. Merombak undang-undang yang sedia ada yang telah membolehkan media cetak dan penyiaran dimonopoli oleh para proksi Barisan Nasional
ii. Peruntukan undang-undang bagi membolehkan semua parti politik mendapat akses atau capaian percuma kepada TV dan radio awam serta akses secara adil (percuma atau berbayar) kepada media swasta
iii. Peruntukan undang-undang bagi menjamin hak semua parti politik dan calon untuk menjawab segala bentuk tuduhan dan kritikan ke atas mereka menerusi media.

f. Kerajaan Sementara atau Caretaker
i. Bahawa kerajaan lama adalah dilarang sama sekali untuk membuat sebarang polisi atau keputusan berkaitan dengan pembangunan bilamana Parlimen atau Dewan Undangan Negeri dibubarkan.
ii. Bahawa menyalahgunakan semua sumber dan instrumen negara bagi tujuan memenangi pilihanraya atau untuk kepentingan parti adalah merupakan kesalahan jenayah
iii. Bahawa penyediaan dan penyemakan daftar pemilih perlu dibuat secara telus dan tertakluk kepada semakan kehakiman


g. Daftar Pemilih:
i. Bahawa daftar pemilih perlu dikemaskinikan dan tepat, untuk mengelakkan (i) penyingkiran dan pemindahan secara tidak sukarela para pengundi yang sah dan (ii) penyamaran dan pengundian berganda oleh ‘pengundi hantu’.
ii. Bahawa semua rakyat yang layak mengundi perlu secara automatik didaftarkan sebagai pengundi.

h. Undi:
i. Melaksanakan penggunaan dakwat kekal (indelible ink) untuk menghalang pengundian berganda;
ii. Memansuhkan sistem pengundian pos kecuali untuk para diplomat dan pengundi yang berada di luar negara memandangkan pertanggungjawaban dan kerahsiaan amat terancam dalam amalan semasa


6. Untuk jangka terdekat, BERSIH telah menyeru kepada Pengerusi dan Setiausaha Suruhanjaya Pilihanraya (SPR), Tan Sri Abd. Rashid bin Abd. Rahman dan Datuk Kamaruzaman bin Mohd Noor untuk melaksanakan empat pembaharuan yang diperlukan dan boleh dilaksanakan serta-merta:
(a) penyemakan semula daftar pemilih yang lengkap demi memastikan segala kesalahan dan ketimpangan yang sedia ada dapat dihapuskan;
(b) penggunaan dakwat kekal untuk menghalang pengundian berganda;
(c) pemansuhan sistem pengundian pos kecuali untuk para diplomat dan pengundi lain di luar negara; dan
(d) akses media yang adil kepada semua pihak dalam pilihanraya.
Malangnya, setakat ini, pihak SPR cuma bersetuju dengan satu permintaan iaitu penggunaan dakwat kekal.

7. Dalam menjalankan kempen kesedaran di seluruh Negara, BERSIH telah berhadapan dengan satu tragedi sehingga pihak berkuasa menggunakan senjata dan menembak orang awam dengan peluru hidup. Peristiwa ini berlaku di Pantai Batu Burok, Kuala Terengganu pada 9hb September lalu. Bahkan, BERSIH dilontarkan tohmahan sebagai memulakan satu rusuhan. Penyiasatan bebas juga tidak dijalankan oleh badan-badan yang dipertanggungjawabkan.

8. Kami memohon Ke Bawah Duli Tuanku agar Tuanku akan
Menyuarakan kehendak rakyat menuntut pembaharuan pilihanraya termasuk mengutarakan cadangan untuk sebuah Suruhanjaya diRaja untuk mengkaji pembaharuan sistem and proses pilihanraya.
Menggunakan kuasa Tuanku di bawah Perkara 40(2), Perlembagaan Persekutuan, untuk menolak apa jua permintaan untuk membubar Parlimen selagi empat pembaharuan serta-merta di atas tidak dilaksanakan.

Ditandatangani oleh organisasi-organisasi berikut:

Parti Politik:

1. Parti Keadilan Rakyat (People’s Justice Party) (KeADILan)
2. Democratic Action Party (DAP)
3. Parti Islam SeMalaysia (Malaysian Islamic Party) (PAS)
4. Parti Sosialis Malaysia (Malaysian Socialist Party) (PSM)
5. Sarawak Nation Party (SNAP)

Pertubuhan Bukan Kerajaan:

Save Ourselves (SOS Penang)
Tamil Foundation
Group of Concerned Citizens (GCC)
Citizens’ Health Initiative (CHI)
Aliran (reform movement for justice, freedom and solidarity)
Writers’ Alliance for Media Independence (WAMI)
Jaringan Rakyat Tertindas (Oppressed People’s Network) (JERIT)
Pusat Janadaya (EMPOWER)
Community Action Network (CAN)
Persatuan Kebangsaan Hak Asasi Malaysia (Malaysian National Society for Human Rights ) (HAKAM)
Malaysian Youth and Students Democratic Movement (DEMA)
Malaysian Trades Union Congress (MTUC)
Suara Rakyat Malaysia (Voice of the Malaysian People) (SUARAM)
Labour Resource Centre (LRC)
Pusat Komunikasi Masyarakat (Social Communications Centre) (KOMAS)
Civil Rights Committee of the Kuala Lumpur and Selangor Chinese Assembly Hall (CRC-KLSCAH)
Persatuan Ulama Malaysia (Malaysian Ulama Association) (PUM)
Women’s Development Collective (WDC)
ERA Consumer
Centre for Independent Journalism (CIJ)
Unit Pemikiran Politik, Institut Kajian Dasar (Political Thought Unit, Policy Research Institute) (UPP-IKD)
Malaysian Voters’ Union (MALVU)
All-Women’s Action Society (AWAM)
Gabungan Mahasiswa Islam SeMalaysia (Malaysian Islamic Students’ Coalition) (GAMIS)
Research for Social Advancement (REFSA)
Solidariti Mahasiswa Malaysia (Malaysian Students’ Solidarity) (SMM)
Gerakan Anti Korupsi (GERAK)
Citizen Think Tank
Police Watch Committee

11/14/2007

BERSIH RALLY photos













11/11/2007

颜色革命’


颜色革命’ 已成为民主斗争方式的潮流选项。从乌克兰的橙色革命,到台湾的红衫军,或是泰国的‘皇衫军’ 都和颜色有关。由于群众身穿同一颜色服饰,因此走上街头就格外显眼,形成了一股有规律性的颜色波浪。只要你支持革命,认同革命就在同一天穿上同一颜色。同一颜色不只加强了参与者的归属感,更成为了团结一致的一种象征。因此,‘颜色革命’近期颇受革命使者们的喜爱。当然马来西亚也不例外!

BERSIH - 干净与公平选举联盟是一个跨政党,跨种族,跨民间团体所组成的组织。顾名思义,她的设立宗旨就是要争取在马来西亚实现一个干净,公平,不被操纵的选举。惊讶!?怎么我国的选举一直以来都是不干净,不公平,被操纵的吗?你会问。一个简单的数据:64%的选票可以转换为91%的国会议席。选票议席如此失衡的比例必须归咎于选区划分的不公。根据上一届大选成绩,国阵的1票等于行动党的2.58票,回教党的8.5票,公正党的26.08票。如果民主的概念是一人一票;票票等值,那么我国就不是一个能够贯彻民主的国家了。因此,为了在来届大选不让人民的权力再受到侵犯,反对党再受到国阵肮脏选举伎俩的对付,BERSIH决定政党,民团总动员上街和平示威游行,然后提呈选举改革备忘录于最高元首,希望陛下他老人家可以介入。

11月10号2007年。隆市从早上8点开始就可以看到身穿黄色BERSIH T-SHIRT的人从四面八方而来,准备下午3点一起聚集在独立广场然后步行到国家皇宫。可是,警方早在前一晚就封锁了所有可以进出独立广场的入口并安排大批警员和镇暴队驻守。其实BERSIH就这次的集会已向警察申请集会准证但却遭拒绝。对于一个自称肯‘听真话’ 的政府而言,竟连让人民和平集会的勇气也没有,如何还能自圆其说?由于BERSIH早已算著警方一定会在当天把独立广场封得滴水不漏,所以已在前一天呼吁群众如果独立广场被封锁,大家务必弃广场取另外4个地点然后等待指示。这4个地点分别在Masjid Negara, Pasar Seni, Sogo 和 Masjid India. 群众除了聚集在以上4个地点外,便只能徘徊独立广场附近。因此,处处可见身穿黄色衣服的群众。



2:10pm 警方在毫无预警之下突然开动水炮车向大约1000名聚集在Masjid Jamek LRT附近的示威群众发射化学药物的水炮。这时候天开始下起雨。

2:25pm 聚集在Masjid Jamek的示威群众这时已有2000人。警方驾驶着水炮车再向群众发射数次水炮以驱赶他们。示威者只好纷纷寻找避难所包括躲进回教堂和轻快铁站里面。

2:35pm 大约有500名示威者在蔡添强的带领下从Pasar Seni游行向Dataran Merdeka. 途中,示威者皆高喊Daulat Tuanku.

2:39pm 这时驻守在Masjid Jamek的镇暴队开群众发射催泪弹,至少四回。

2:40pm 500名从Pasar Seni游行向Dataran Merdeka的示威群众被大约100名镇暴队员阻挡去向。双方发生了轻微肢体碰撞但由于警方成功肃立起两道人墙最终造成双方僵持不下。

2:45pm 在发射数次催泪弹后,警方这时已成功控制Masjid Jamek的大路。许多示威群众开始离开Masjid Jamek并向聚集在Sogo的群众回合。

2:50pm 大约在国家回教堂的一万示威群众开始游行向往国家皇宫。他们分别分为两批人马并以不同的路线前进。

3:00pm 由于聚集在各处的示威群众受到指示前往国家皇宫,这时游行向往国家皇宫的群众已增至4万人。回教党主席Hadi Awang正率领他们抵达距离皇宫300尺外。人潮几乎掩盖Jalan Parliment长达半公里,交通完全瘫痪。

3:12pm 大约150名的镇暴警员在皇宫外200尺的水炮车前形成人墙以阻止4万名示威群众前进。这时3艘警方的直升机在空中盘旋以监视示威群众。

3:15pm 大约聚集在Sogo的2000名示威群众开始迈向国家皇宫。另外自Pasar Seni的500名正与警方僵持的示威群众放弃与警方对峙,然后移往国家皇宫。

3:20pm BERSIH的代表包括反对党领袖林吉祥,回教党主席Hadi Awang 正在皇宫外100尺处等候。

3:30pm 经过交涉,只有7位BERSIH的代表可以进入皇宫提呈备忘录于最高元首。他们正在等待塞在车笼里的公正党领袖ANWAR到来与他们会合。

3:40pm 这时仍有从Masjid Jamek出发的大约数千名示威者陆续抵达汇合在皇宫外的人潮。

3:55pm 这时乘坐电单车的安华已经抵达皇宫前并与其他领袖回合。安华和回教党主席在给了简短的演讲后正准备进入皇宫。

4:00pm 安华率领众领袖进入皇宫并把备忘录移交给最高元首的代表。这时,BERSIH负责人宣布万人集会成功举行并结束,大家可以各自散去。许多回教徒示威群众都前往国家回教堂准备祈祷。回教党派出的工作者则留下清理示威群众在街道留下的垃圾。

万人大集会终于在和平的情况下顺利举行并结束。当中没有任何暴力冲突事件发生,当然除了警方向示威群众发射的水炮以及催泪弹。最无辜的就是堵塞在车笼中数小时的人民了。但有些他们当中在驶过人潮时还鸣笛以示精神支持。

在这场由BERSIH所主办的“选举改革万人大集会” 中,我们看到了示威者们的高度自制力。没有暴力,没有破坏,没有挑绊;只有诉求。示威群众在面对警方的武力对付时也没有被激怒,以至发生冲突。难得的是示威者非常有规矩的服从主办单位的指示行事,完全旨在和平游行请愿。散会时更是以极快的速度离开现场,以免拖延交通阻塞。如果不是警方多方阻扰,整个活动将更快完成,交通更快恢复。

11月11号2007年。各大报章不约而同的只是突出隆市出现大塞车的重点,完全没有据实报导昨天下午发生的事情,一张群众集会的照片也没有刊登。
星洲日报报导:
<<全国总警长丹斯里慕沙哈山今晚发表文告说,约有4千人参与这项非法集会>>。骗人!当时的人数何止4千人?但“4千”的确是警方调派到独立广场以及附近的警员和镇暴队员的数字。其实,参与示威的群众少说也有4-5万,因为我也有在场!如果不是警方早在各南北大道进入吉隆坡的路设下ROADBLOCK,阻止了许多欲前往独立广场的人民,人数肯定会更多。难怪没有报章敢刊登聚集在皇宫前示威群众的照片,不然肯定让总警长难堪!睁着眼睛说骗话!
我国新闻部长Datuk Seri Zainuddin 也否认外国媒体(satellite TV station Al Jazeera) 指警方动用武力。他在一个电话访谈中告诉外国媒体说警方尝试以发射水炮驱赶集会的群众。但当群众拒绝离去时,警方还是允许他们游行到皇宫以提呈备忘录。骗人!警方不只发射水炮,更发射了对付恐怖分子的催泪弹!当中还运用了武力驱赶示威者。当中甚有记者中招!可悲的是,国内主流媒体并没有据实报导。人民的知情权严重被抹夺!

我已成为了ZION CITY的一份子。你呢?


Sign my Guestbook from Bravenet.comGet your Free Guestbook from Bravenet.com